Όσο πιο μεγάλο το ανταποδοτικό τέλος, τόσο πιο κερδοφόρα θα είναι η ΕΡΤ, υπολόγισαν τα τεχνικά κλιμάκια

Όσο πιο μεγάλο το ανταποδοτικό τέλος, τόσο πιο κερδοφόρα θα είναι η ΕΡΤ, υπολόγισαν τα τεχνικά κλιμάκια

4/3/2015

Στο συμπέρασμα πως όσο μεγαλύτερο είναι το ανταποδοτικό τέλος, τόσο πιο κερδοφόρα θα είναι η νέα ΕΡΤ, κατέληξε τεχνικό επιτελείο του Υπουργείου Οικονομικών. Η ΕΡΤ παρουσίαζε κέρδη ακόμα και κατά τη διάρκεια της κρίσης, τα οποία δε δικαιολογούν το λουκέτο λόγω περικοπών των δημοσίων δαπανών που είχε αποφασίσει η προηγούμενη κυβέρνηση.

Σύμφωνα με στοιχεία του 2012, με ανταποδοτικό τέλος περίπου 5 ευρώ ανά νοικοκυριό, δηλαδή 300 εκατομμύρια ευρώ στο σύνολο, η εταιρία παρουσίαζε κέρδη 14 εκατομμύρια ευρώ. Παρά την ύφεση, όπως αναφέρει η έρευνα, που έχει καταστήσει ζημιογόνα τα περισσότερα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, η ΕΡΤ ήταν μία επικερδής επιχείρηση και η νέα ΕΡΤ μπορεί να γίνει ακόμα πιο επικερδής. Όπως υπολογίζεται, αν το ανταποδοτικό τέλος αυξηθεί στα 10 ευρώ ανά λογαριασμό ΔΕΗ, τα κέρδη της εταιρίας θα εκτοξευόταν στα 314 εκατομμύρια ευρώ, ενώ αν το πόσο του τέλους πάει στα 20 ευρώ, η κερδοφορία θα αγγίξει το 1 δισεκατομμύριο ευρώ!

Η τελική πρόταση του επιτελείου που ανέλαβε να εκτιμήσει την κατάσταση, είναι να ανοίξει νέα ΕΡΤ, να διατηρηθεί η ΝΕΡΙΤ, αλλά και να αναβαθμιστεί το κανάλι της βουλής, προσφέροντας στον ελληνικό λαό απλόχερα το αγαθό της ενημέρωσης, μέσα από ένα πλήρες δωρεάν δημόσιο τηλεοπτικό πακέτο καναλιών.

https://giros.gr/niert/

Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΠΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - H μεγάλη πρόκληση της ΕΡΤ

Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΠΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

H μεγάλη πρόκληση της ΕΡΤ

Δημοσίευση: 4 Μαρτίου 2015

Αποφασισμένος να κάνει το μαγαζί καλοκαιρινό και να το ξαναστήσει από την αρχή σε νέες βάσεις, με πρωταρχικά θεμέλια την ανεξαρτησία της ενημέρωσης, την πολιτιστική σημασία του δημόσιου τηλεοπτικού φορέα και την αξιοκρατία των εργαζομένων στην ΕΡΤ, είναι ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς.

Κι αυτό αποτελεί για τον υπουργό το μεγάλο στοίχημα.

Οι Ελληνες πολίτες έχουν μπουχτίσει από την εικόνα μιας κρατικής τηλεόρασης η οποία επί σειρά δεκαετιών-στη διάρκεια της σκοτεινής μεταπολίτευσης-είχε μεταβληθεί σε φορέα προπαγάνδας των εκάστοτε κυβερνήσεων ισοπεδώνοντας κάθε έννοια ανεξάρτηστης ενημέρωσης.

Εάν σ΄ αυτό τον προπαγανδιστικό μηχανισμό προσθέσεις και τις αμοιβές των golden boys τότε η αγανάκτηση των πολιτών, που στο μεταξύ πληρώνουν και το χαράτσι της ΕΡΤ μέσω της ΔΕΗ, είναι δικαιολογημένη.

Σ΄αυτό το σκοετεινό τοπίο καλείται να βάλει τάξη ο νέος υπουργός για τις καλές προθέσεις του οποίου δεν έχουμε ουδεμία αμφιβολία. Η τοποθέτηση ικανών και άξιων στελεχών στο δημόσιο φορέα της ενημέρωσης θα είναι ένα πρώτο δείγμα γραφής από την νέα κυβέρνηση.

Κι αυτό γιατί σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις μάς είχαν συνηθίσει με την λογική των δικών μας εκλεκτών οι οποίοι υπάκουαν τυφλά στις εντολές των εκάστοτε κυβερνώντων.

Η ΕΡΤ μπορεί να παράξει ένα ανταγωνιστικό προιόν και να σταθεί μόνη της στην αγορά με τα διαφημιστικά έσοδα που της αναλογούν και σιγά σιγά να μην έχει ανάγκη το Τέλος που πληρώνουν οι πολίτες.

Περισσότερο από κάθε ιδιωτικό κανάλι η ΕΡΤ έχει τις προδιαγραφές να πρωταγωνιστήσει σε μια εποχή που η ενημέρωση "πουλάει" εξαιτίας και της συγκυρίας.

Τα πολεμικά μέτωπα ανά τον πλανήτη, τα γεωπολιτικά παιγνίδια αλλά και η κρίση στην παγκόσμια Οικονομία είναι ιδανικές προυποθέσεις για να επιστρέψει το τηλεοπτικό κοινό στην ενημέρωση. Κι αυτό το πεδίο είναι προνομιακό για την ΕΡΤ.

Ο Νίκος Παππάς βρίσκεται μπροστά στην μεγάλη πρόκληση να αλλάξει το παιγνίδι των ΜΜΕ στην Ελλάδα δημιουργώντας μια δημόσια τηλεόραση-πρότυπο η οποία θα μπορούσε να κάνει τα ιδιωτικά κανάλια να δείχνουν φτωχοί συγγενείς αφαιρώντας από τους ιδιοκτήτες τους την όποια δύναμη επηρεασμού της κοινής γνώμης.

https://kourdistoportocali.com/post/41895/nikos#.VPbvttwkQ-E.twitter

Μορώνης: Απαραίτητο ένα άλλο μοντέλο για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση

Μορώνης: Απαραίτητο ένα άλλο μοντέλο για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση

04/03/2015

Τέσσερις προϋποθέσεις για την δημιουργία ενός εθνικού φορέα ραδιοτηλεόρασης, ενόψει της επαναλειτουργίας της ΕΡΤ, προτείνει ο Ροδόλφος Μορώνης. Ο δημοσιογράφος διατέλεσε στέλεχος στο παρελθόν της ΕΡΤ και αντιπρόεδρος στη ΝΕΡΙΤ, υποβάλλοντας την παραίτησή του από την διοίκηση της εταιρείας, μετά τη λογοκρισία σε βάρος του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ. Έχοντας θητεύσει και στο ΕΣΡ σημειώνει πως εδώ και καιρό η Ραδιοτηλεοπτική Αρχή έχει χάσει τη σοβαρότητά της.

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταθέσει ένα νέο νομοθέτημα για την επανασύσταση της ΕΡΤ, του δημόσιου Ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις, η βασική ιδέα είναι η επαναλειτουργία της ΕΡΤ από το σημείο, που η κυβέρνηση Σαμαρά την κατήργησε, Δηλαδή με όλες τις δραστηριότητές της, με όλο το προσωπικό που απολύθηκε (με την προϋπόθεση ότι επιθυμεί να ξαναεργαστεί στην ΕΡΤ). Θεωρείτε ότι μια τέτοια πρωτοβουλία θα οδηγήσει την ΕΡΤ σε μια νέα εποχή;

—             Η επανίδρυση της ΕΡΤ θεραπεύει τις πληγές που άνοιξε η επιεικώς απερίσκεπτη πράξη της κυβέρνησης Σαμαρά. Και αποκαθιστά την αδικία που διεπράχθη εις βάρος των εργαζομένων. Το ερώτημα είναι αν επιτέλους θα τεθούν σωστά θεμέλια για τη δημιουργία ενός δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της δημοκρατίας και των καιρών. Κι εδώ υπάρχει ένας μικρός κίνδυνος που, ελπίζω, θα παρακαμφθεί: H νέα ΕΡΤ να παγιδευτεί στο μοντέλο της προηγούμενης περιόδου λειτουργίας της. Αν συμβεί αυτό, φοβάμαι ότι δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στις σημερινές ανάγκες. Γιατί η παλαιά ΕΡΤ δεν είχε προσαρμοστεί στις απαιτήσεις και τις ανάγκες των καιρών.

Πρέπει να σημειωθεί, βεβαίως, ότι η καθυστέρηση, όπως και οι δυσλειτουργίες και ο τρόπος λειτουργίας γενικότερα της παλαιάς ΕΡΤ (με όλα τα φαινόμενα σπατάλης, κακοδιαχείρησης, ευνοιοκρατίας κλπ) δεν οφείλεται στους εργαζόμενους, αλλά στις διοικήσεις που όριζαν οι κυβερνήσεις και στις παθογένειες του συνδικαλισμού στον συγκεκριμένο χώρο.

Το κλείσιμο της ΕΡΤ, που αποφάσισε μέσα σε μια νύχτα η κυβέρνηση Σαμαρά απετέλεσε το αποκορύφωμα των κυβερνητικών παρεμβάσεων στο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα, αλλά και την τραγική κατάληξη της νοοτροπίας των πολιτικών μας, οι οποίοι ευθύνονται απολύτως για τις επιλογές τους στις διοικήσεις που πρωτίστως είχαν την ευθύνη για όλα τα κακά και τις στρεβλώσεις που συνδέονταν με τη λειτουργία του φορέα: Από την μετατροπή του σε φερέφωνο της εκάστοτε κυβέρνησης ως τις οικονομικές ατασθαλίες.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι φωτεινές περίοδοι της ελληνικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης συνδέονται είτε με πρόσωπα, στα οποία η εξουσία, λόγω σεβασμού, δεν παρενέβαινε (Μπαστιάς, Ελύτης, Χατζιδάκις, Χορν) ή με περιόδους που η εξουσία ήταν μοιρασμένη ανάμεσα σε περισσότερα κόμματα (1989-1990).

Ποιες θα ήταν κατά τη γνώμη σας οι προϋποθέσεις δημιουργίας ενός σύγχρονου δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα;

—             Πιστεύω ότι υπάρχουν τέσσερις προϋποθέσεις για να μπορέσει να μιλήσει κανείς σοβαρά για τη δημιουργία ενός εθνικού, δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα: α) Να μη ανήκει σε υπουργείο επιφορτισμένο με την προβολή του κυβερνητικού έργου (έχω προτείνει παλαιότερα το Υπουργείο Πολιτισμού χωρίς, μάλιστα, την ύπαρξη αρμόδιου για τη ραδιοτηλεόραση αναπληρωτή υπουργού ή υφυπουργού), β) να μη διέπεται από τους κανόνες λειτουργίας των ΔΕΚΟ, γ) να του αποδίδεται το σύνολο του εισπραττόμενου ανταποδοτικού τέλους και δ) να του παραχωρηθεί «τρίτη πολυπλεξία» ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα λάθη  του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών στο θέμα νέας ψηφιακής μετάβασης (μονοπώλιο DIGEA), τα οποία δημιουργούν πολλά ερωτηματικά.

Μια και μιλάμε για το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας του φορέα, επιτρέψτε μου μια παρένθεση γιατί με ανησυχούν όσα ακούγονται για τον ρόλο των πολιτικών στην επιλογή των διοικήσεων νέας ΕΡΤ.

—             Είναι λογικό να υπάρχει ανάμεσα στην εξουσία (εκάστοτε κυβέρνηση) και τον φορέα κάποιο σώμα που θα λειτουργεί ως ανάχωμα στις πιθανές προσπάθειες επηρεασμού του. Απ’ αυτή την άποψη η σύλληψη της ομάδας Αλεβιζάτου, που αποτέλεσε τη βάση του νόμου 4033/13, είναι σωστή. Εκεί που, κατά την άποψή μου, πάσχει είναι η σύνθεσή της. Επτά ή περισσότερα άτομα ακόμη και με τους πλέον αδιάβλητους τρόπους επιλεγμένα,            δεν μπορεί να δημιουργήσουν το τείχος που είναι απαραίτητο να αναχαιτίζει τις κυβερνητικές/ πολιτικές προσπάθειες παρέμβασης στο έργο του φορέα. Ο μόνος τρόπος το σώμα αυτό να επιτελέσει το έργο του είναι να μην αγνοήσει τους πολιτικούς θεσμούς. Να τους εντάξει, όμως, μέσα σ’ ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Θεωρώ ότι το Εποπτικό Συμβούλιο θα πρέπει να αποτελείται από 11 μέλη, τα πέντε εκ των οποίων που διορίζονται: από τα πέντε μεγαλύτερα εντός της Βουλής κόμματα και έξι προτεινόμενα από φορείς όπως η ΕΣΗΕΑ, η Π.Ο.Θ.Α., το Τεχνικό Επιμελητήριο, η Ομοσπονδία γονέων και κηδεμόνων, τα πανεπιστήμια (ένα μέλος με κλήρωση ανάμεσα σε προτεινόμενους (από ΕΚΠΑ, ΑΠΘ, Πάντειο) και, ίσως, η Εκκλησία.

Θεωρείτε ότι οι προϋποθέσεις αυτές αρκούν;

—             Φυσικά όχι. Πρέπει να υπάρχει προηγουμένως ένα σαφές και συγκεκριμένο σχέδιο για τη μορφή που θα πρέπει να έχει ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας και το προϊόν που περιμένεις απ’ αυτόν. «Αν αποτύχεις να σχεδιάσεις, σχεδιάζεις να αποτύχεις», όπως έλεγε σοφά, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος.

Πρώτα αποφασίζεις τι θέλεις (αριθμό καναλιών, ρ/φ σταθμών κλπ δραστηριοτήτων), ύστερα καθορίζεις το είδος του περιεχομένου κάθε μέσου (φιλοσοφία και είδος προγραμμάτων) και, τέλος, αποφασίζεις το προσωπικό και τα μέσα (εγκαταστάσεις, εξοπλισμό) που απαιτούνται για την υλοποίηση του σχεδίου. Μ’ αυτά τα δεδομένα συντάσσεις και το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης.

Αν ξεκινήσεις χωρίς σχεδιασμό θα καταλήξεις στα τέρατα, που είδαμε με τη ΔΤ και τη ΝΕΡΙΤ

Κατά την άποψή σας τι μορφή και τι περιεχόμενο θα έπρεπε να έχει η νέα ΕΡΤ ώστε να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών και του κοινού της.

—             Θα ήταν εύκολο να μείνει κανείς στις γενικότητες του Συντάγματος (οι οποίες, βεβαίως, δεν μπορεί να αγνοηθούν) και των νόμων για το ρόλο και τις υποχρεώσεις του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Το ερώτημα είναι πώς πρακτικά ανταποκρίνεται σ’ αυτό το ρόλο και πληροί τις υποχρεώσεις.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις απαιτήσεις των καιρών και της κοινωνίας, ένας σύγχρονος ραδιοτηλεοπτικός φορέας στην Ελλάδα θα έπρεπε κατά την άποψή μου να προσφέρει 6 τηλεοπτικά προγράμματα, τουλάχιστον 5 ραδιοφωνικά, ενώ θα έπρεπε να αναπτύξει και να προσφέρει έναν αριθμό διαδικτυακών υπηρεσιών και, παράλληλα, να μετάσχει ενεργά με πρωτοβουλίες στην καλλιέργεια και την εξάπλωση πολιτιστικών προϊόντων, αλλά και την εκπαίδευση/προετοιμασία/ κατάρτιση προσωπικού που, κυρίως, θα επανδρώσει τις δημοσιογραφικές και (καλλι)τεχνικές υπηρεσίες του. Εννοώ δημοσιογράφους, σκηνοθέτες (ραδιοφώνου και τηλεόρασης), σεναριογράφους, ηχολήπτες, εικονολήπτες κλπ.

Έχετε αναφερθεί, απαντώντας σε προηγούμενα ερωτήματα, επικριτικά στις προσπάθειες της προηγούμενης κυβέρνησης να δημιουργήσει έναν νέο φορέα στη θέση της ΕΡΤ. Εν τούτοις, κληθήκατε και δεχτήκατε κάποια στιγμή να τον υπηρετήσετε.

—             Μου προτάθηκε να αναλάβω αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος της ΝΕΡΙΤ, όταν διαπιστώθηκε ότι τα πράγματα δεν προχωρούσαν με την προηγούμενη διοίκηση. Είχα δηλώσει από την αρχή ότι διαφωνούσα και με το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας του φορέα και με τις αυθαίρετες αποφάσεις που είχαν ληφθεί, κυρίως στο θέμα του προσωπικού. Εξακόσια σαράντα περίπου άτομα, μεταξύ των οποίων και 137 δημοσιογράφοι δεν μπορεί να αρκούν για τη δημιουργία ενός φορέα με τις δραστηριότητες, που οραματιζόταν κανείς για την ΝΕΡΙΤ ή όπως θα ονομαζόταν. Είχα καταστήσει σαφές ότι σε πλήρη λειτουργία η δημόσια ραδιοτηλεόραση δεν θα μπορούσε να έχει προσωπικό μικρότερο των 3.000 εργαζομένων, όπως έχει, για παράδειγμα, η βελγική ραδιοτηλεόραση, που μπορεί να θεωρηθεί «ίσου μεγέθους» με την ελληνική. Υπερεκτίμησα τις διαβεβαιώσεις που μου δόθηκαν. Κι όταν εκδηλώθηκε και η κυβερνητική παρέμβαση στο θέμα της μετάδοσης της ομιλίας Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη, διαψεύστηκε και η τελευταία ελπίδα που είχα ότι θα μπορούσα να συμβάλλω στη θεμελίωση ενός σύγχρονου ραδιοτηλεοπτικού φορέα και παραιτήθηκα.

Υπήρξε κυβερνητική παρέμβαση στην υπόθεση Τσίπρα; Ρωτώ γιατί σύμφωνα με το ΕΣΡ δεν υπήρξε παρέμβαση…

—             Έχει καταγγελθεί επωνύμως από τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΝΕΡΙΤ καθηγητή κ. Α. Μακρυδημήτρη και από εμένα η σχετική κυβερνητική, ανεπίτρεπτη παρέμβαση που μας οδήγησε σε παραίτηση. Δεν έχω υπόψι μου την εισήγηση που είχε το ΕΣΡ βάσει της οποίας απεφάνθη ότι το 2=1, όπου “2″ οι δυό κυβερνητικές μεταδόσεις (πρόεδρος και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης) και “1″ η μετάδοση της αντιπολίτευσης. Αλλά γιατί εντυπωσιάζεσθε; Το ΕΣΡ (ως ανεξάρτητη αρχή κι όχι ως πρόσωπα) έχει προπολλού χάσει την σοβαρότητά του. Επαναλαμβάνω, δεν αναφέρομαι στα πρόσωπα.  Τις επιμέρους ευθύνες ελπίζω γνωρίζουν τα μέλη του οργάνου.

https://www.typologies.gr

Η επαναλειτουργία της ΕΡΤ και το ανταποδοτικό τέλος, του Νίκου Μιχαλίτση

Η επαναλειτουργία της ΕΡΤ και το ανταποδοτικό τέλος, του Νίκου Μιχαλίτση

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

Στις 11 Ιουνίου 2013, πραγματοποιήθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά ένα πρωτάκουστο παγκοσμίως έγκλημα κατά της δημοκρατίας στη χώρα μας. Έκλεισε εν μια νυκτί μια δημόσια υπηρεσία και μάλιστα η δημόσια ραδιοτηλεόραση.

Παρά τη συκοφαντική επίθεση κατά της ΕΡΤ που εξαπολύθηκε από την τότε κυβέρνηση, η κοινή γνώμη της χώρας μας αλλά και της Ευρώπης καταδίκασε απερίφραστα την ενέργεια αυτή και συμπαραστάθηκε έμπρακτα στους εργαζόμενους της ΕΡΤ που αντιστάθηκαν και διατήρησαν ανοικτές κάποιες σημαντικές δομές της με αυταπάρνηση. Μία από τις αιτιάσεις της τότε κυβέρνησης ήταν ότι οι πολίτες πλήρωναν πολλά για το λεγόμενο ανταποδοτικό τέλος. Εν τούτοις είχε ήδη φροντίσει να αποσπά το 25% του ποσού που εισέπραττε η ΕΡΤ για να το αποδίδει σε μια μαύρη τρύπα που είχε δημιουργήσει με την πολιτική της στα φωτοβολταϊκά. Αργότερα, πριν ακόμα από τη δημιουργία της ΝΕΡΙΤ, ενός υποκατάστατου δημόσιας  αδιοτηλεόρασης με μόνο σκοπό την κυβερνητική προπαγάνδα, επανέφερε από 1/1/2014 το ανταποδοτικό τέλος, μειωμένο από 4,24 € μηνιαίως σε 3€. Εν τούτοις, παρακράτησε το 2014 περίπου το 50% του υποτιθέμενου ανταποδοτικού για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Το ίδιο ισχύει και στον προϋπολογισμό 2015, όπου το Υπουργείο Οικονομικών έχει δεσμεύσει για τον ίδιο σκοπό 99 εκατομμ. €, ποσοστό μεγαλύτερο του 50% του ανταποδοτικού του 2015.

Προχθές, ο Υπουργός Επικρατείας της νέας κυβέρνησης, Νίκος Παππάς, ανακοίνωσε την επαναλειτουργία της ΕΡΤ με νέο νόμο και ανέφερε ότι πιθανόν θα υπάρξει επαναφορά του ανταποδοτικού τέλους στα επίπεδα προ της 11ης Ιουνίου 2013.

Μετά την ανακοίνωση, υπήρξαν άμεσες αντιδράσεις που όπως είναι φυσικό πυροδοτήθηκαν  από εκείνους που έκλεισαν την ΕΡΤ σε μια προσπάθεια να βρουν εκ των υστέρων ένα άλλοθι για την εγκληματική τους ενέργεια. Αν οι αντιδράσεις περιορίζονταν στους κύκλους αυτούς, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ δεν θα είχαμε λόγο να απαντήσουμε. Εν τούτοις, επειδή πρόκειται για μια προσπάθεια ενεργοποίησης του κοινωνικού αυτοματισμού με στόχο μια δεύτερη κατασυκοφάντηση της πλειονότητας των εργαζομένων της ΕΡΤ θα απαντήσουμε σε κάποια ερωτήματα που θέτουν ακόμα και καλόπιστοι πολίτες.

1. Πρέπει η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση να χρηματοδοτείται από το κράτος ή τον πολίτη;

Η δημόσια ραδιοτηλεόραση, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τις ευρωπαϊκές συνθήκες (Πρωτόκολλο Άμστερνταμ) είναι δημόσια υπηρεσία. Ως τέτοια πρέπει να χρηματοδοτείται από το κράτος ή τους πολίτες και να έχει συνέχεια και καθολικότητα. Ο λόγος είναι ότι η δημόσια ραδιοτηλεόραση υποχρεούται να προσφέρει υπηρεσίες που δεν μπορούν να προσφερθούν από την ιδιωτική ραδιοτηλεόραση που έχει στόχο το κέρδος. Τέτοιες υπηρεσίες είναι η συνεχής και πλήρης  πλουραλιστική και ψύχραιμη ενημέρωση (χωρίς προσπάθειες εντυπωσιασμού για αυξημένη τηλεθέαση), η συνεχής επαγρύπνηση για την ενημέρωση του κοινού σε περιπτώσεις κινδύνων και καταστροφών, η ενημέρωση από την περιφέρεια η οποία υποβαθμίζεται από την αθηνοκεντρική ενημέρωση των ιδιωτικών καναλιών, η προαγωγή του πολιτισμού, της εκπαίδευσης, της ελληνικής παράδοσης, της άνευ πρόσθετου κόστους ψυχαγωγίας των πολιτών, της απόδοσης φωνής στην κοινωνία και ιδιαιτέρως σε χειμαζόμενες και μειονεκτούσες ομάδες και τέλος η ενημέρωση και η ψυχαγωγία της ομογένειας. Όλα αυτά αποτελούν δραστηριότητες απαραίτητες για μια Δημοκρατία, οι οποίες δεν είναι δυνατόν να αυτοχρηματοδοτηθούν, όπως θα συνέβαινε με το εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα μιας ιδιωτικής κερδοσκοπικής επιχείρησης. Προσθέστε επίσης και την υποχρέωση της καθολικότητας στην ραδιοφωνική και τηλεοπτική κάλυψη που απαιτεί μεγάλο πλήθος πομπών και αναμεταδοτών λόγω της γεωγραφικής διαμόρφωσης της χώρας μας, αναρωτηθείτε για το κόστος εγκατάστασης, συντήρησης και λειτουργίας ενός τεράστιου δικτύου εκπομπής και θα καταλάβετε ότι δεν μπορεί ποτέ να συγκρίνεται ένας δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός όμιλος με ένα τηλεοπτικό κανάλι.

Είναι ζήτημα δημοκρατίας και πολιτισμού η χρηματοδότηση μιας τέτοιας δημόσιας υπηρεσίας.

2. Ήταν ακριβό το ανταποδοτικό τέλος που πλήρωνε ο πολίτης για την ΕΡΤ πριν κλείσει;

Το μοντέλο χρηματοδότησης στην πλειονότητα των χωρών της Ευρώπης πραγματοποιείται μέσω  ανταποδοτικού τέλους απ' ευθείας από τον πολίτη. Στην κατάταξη του κόστους που πλήρωνε ο πολίτης, η Ελλάδα -επί ΕΡΤ- βρισκόταν στις τελευταίες θέσεις μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Στην κατάταξη αυτή η ΕΡΤ βρισκόταν πολύ χαμηλότερα από το μέσο όρο ακόμα και αν συνυπολόγιζε κανείς τόσο το μέσο εισόδημα όσο και τον πληθυσμό κάθε χώρας.

Σημασία, όμως για μια Δημοκρατία δεν έχει μόνον το απόλυτο ή αναλογικό μέγεθος του ανταποδοτικού τέλους. Μεγαλύτερη σημασία έχει το αν τα χρήματα αυτά που δίνουν οι πολίτες πιάνουν τόπο. Αν δηλαδή η δημόσια ραδιοτηλεόραση ανταποδίδει τις απαραίτητες υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνει ο πολίτης.

Ας κάνουμε μία σύγκριση. Η ΕΡΤ ήταν ένας πραγματικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός  με όλα τα αναγκαία για την κοινωνία και την ομογένεια προγράμματα (τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά, διαδίκτυο, μουσικά σύνολα, κ.λπ.), με ένα brand name με τεράστιο κύρος στο εξωτερικό που απολάμβανε του σεβασμού όλων των ευρωπαϊκών ραδιοτηλεοράσεων. Για τον Οργανισμό αυτόν, πλήρωνε κάθε νοικοκυριό 4,24 € το μήνα ή 50,88 € το χρόνο.
Αντί της ΕΡΤ, η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δημιούργησε ένα ραδιοτηλεοπτικό "περίπτερο" κυβερνητικής προπαγάνδας, τη ΝΕΡΙΤ, που δεν εκπληρώνει καμία από τις απαιτήσεις της κοινωνίας για μια πραγματική δημόσια ραδιοτηλεόραση, απαξιωμένο και περιφρονημένο  τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό. Για το μόρφωμα αυτό κάθε νοικοκυριό πληρώνει 3 € μηνιαίως ή 36 € ετησίως.  

Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, τί είναι προτιμότερο; Να δίνουν τα νοικοκυριά που μπορούν 50,88 € ετησίως για να απολαμβάνουν τις υπηρεσίες μιας πραγματικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα και οι ευρωπαϊκές συνθήκες, ανεξάρτητη από κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα και ιδιωτικά συμφέροντα ή να σπαταλούνται χωρίς αντίκρισμα 36 € ετησίως από όλα τα νοικοκυριά, χωρίς καμία ουσιαστική ανταπόδοση; Πάντοτε, σημασία έχει αν αυτό που καταβάλλει κανείς πιάνει τόπο. Αν δηλαδή το τίμημα δεν είναι κατ' αρχάς παράλογο και δυσβάστακτο και αφετέρου (εξ ίσου σημαντικό) αν είναι αντάξιο των υπηρεσιών που προσφέρονται ανταποδοτικά.

Με μία σημαντική και δίκαια επισήμανση: Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κατάσταση ανέχειας δεν πρέπει (έως ότου αυτό ανατραπεί) να πληρώνουν ανταποδοτικό τέλος. Όσα νοικοκυριά δηλαδή εντάσσονται σε κοινωνικό οικιακό τιμολόγιο της ΔΕΗ και όσα ενταχθούν στο νόμο για την  επανασύνδεση του ρεύματος δεν θα πρέπει να πληρώνουν ούτε τα 3 € μηνιαίως που δίνουν σήμερα για τη ΝΕΡΙΤ.   

3. Είναι σωστό  να επαναλειτουργήσει η ΕΡΤ και πώς;

Η ΕΡΤ ήταν ένας πραγματικός δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός Οργανισμός. Πρέπει να επανέλθει γιατί η χώρα μας δεν μπορεί να στερείται δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, ιδιαίτερα όταν υπάρχει πλήρης έλεγχος της ιδιωτικής τηλεόρασης από τους γνωστούς 5-6 μεγαλοκαναλάρχες.  Αυτό δεν σημαίνει ότι η ΕΡΤ δεν είχε παθογένειες που πρέπει να διορθωθούν . Οι παθογένειες αυτές προήλθαν από μια μακρόχρονη πολιτική των κυβερνήσεων και διοικήσεων της ΕΡΤ με βασικό άξονα το πελατειακό σύστημα και την εφαρμογή του με την τοποθέτηση στρατιών ειδικών συμβούλων. Αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτική αυτή δεν διάβρωσε και μέρος των εργαζομένων της ΕΡΤ που εντάχθηκαν στο σύστημα αυτό και το υπηρέτησαν. Αυτό, πρέπει να αλλάξει άρδην.

Για να πραγματοποιηθεί όμως η αλλαγή αυτή, υπάρχουν δύο προϋποθέσεις:
Η πρώτη είναι να επαναλειτουργήσει η ΕΡΤ με όλο το εύρος των δραστηριοτήτων που απαιτούνται  για τη λειτουργία ενός πραγματικού ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού και με τους ανθρώπους που μπορούν να το εξασφαλίσουν αυτό μετά τη διαρραγείσα συνέχεια λόγω του μαύρου, δηλαδή τους εργαζόμενούς της.

Η δεύτερη προϋπόθεση είναι να υπάρξει η αταλάντευτη πολιτική βούληση και ο χρόνος για να διορθωθούν οι παθογένειες που προαναφέραμε, να υπάρξει εν λειτουργία αξιολόγηση δομών, υπηρεσιών και προσωπικού, ώστε να καταλήξουμε σε μια ΕΡΤ που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας, με το μικρότερο δυνατό κόστος,
προσανατολισμένη στο δημόσιο συμφέρον και τη μεγαλύτερη δυνατή ανταπόδοση των αναγκαίων υπηρεσιών. Τότε (η κυβέρνηση προσδιορίζει το χρονικό αυτό διάστημα σε ένα έτος), μετά την αποκατάσταση της ομαλής λειτουργίας της ΕΡΤ και της αναδιάρθρωσής της, θα είναι και ο χρόνος επανεξέτασης της μείωσης του ανταποδοτικού τέλους.
Άλλος δρόμος, που δεν συγκρούεται με την κοινή λογική, δεν υπάρχει. Ας αναρωτηθούμε όλοι αν θα την υπηρετήσουμε ή όχι...

https://www.thepressproject.gr/article/73797/I-epanaleitourgia-tis-ERT-kai-to-antapodotiko-telos